Paul Wiersma nieuwe regiocoördinator Noordwest
Nieuws
26 januari 2024
Met ingang van januari is Paul Wiersma onze nieuwe regiocoördinator voor de regio Noordwest. Hij is zeker geen onbekende in ‘Unie-ABC-land’: zo studeerde hij aan het Seminarium en was hij jarenlang voorganger in de Baptistengemeente Haarlem. In een interview vertelt hij meer over zichzelf.
Hoe ben je bij Unie-ABC betrokken geraakt?
Ik ben geboren en getogen in Sneek, waar ons gezin bij de Vergadering van Gelovigen hoorde. Dat was best een grote gemeenschap, met veel jeugd en veel leuke activiteiten. Ik heb daar hele goede herinneringen aan. Al op jonge leeftijd is daar mijn liefde voor de kerk ontstaan.
Toen ik begin twintig was, leerde ik Carolien kennen, met wie ik trouwde. Zij woonde in Assendelft, in Noord-Holland, en was van huis uit baptist. Samen kozen we ervoor om naar de baptisten te gaan. De eerste baptistengemeente waar ik binnenliep was Sneek: toen zag ik ook voor het eerst een voorganger, want die heb je bij de Vergadering niet. Toen er voor het Seminarium werd gecollecteerd, hoorde ik dat er een theologieopleiding was – ook dat was iets nieuws voor mij.
Toen we trouwden gingen we in Zeist wonen en sloten we ons aan bij de baptisten in Driebergen, waar ik allerlei taken op me ging nemen. Toen we naar Krommenie verhuisden werd ik ook daar actief in het kerkenwerk, onder meer in het spreken en het voorzitten van vergaderingen. Dat deed ik met veel plezier, maar tegelijk realiseerde ik me dat ik nog veel te leren had. Daarom begon ik in 2005 aan de deeltijdopleiding van het Baptisten Seminarium.
Wat deed je voor je aan het Seminarium ging studeren?
Ik ben sinds 1995 verzekeringsadviseur. Mijn schoonvader had een assurantiekantoor en daar heb ik het vak leren kennen. Dat werk ben ik altijd blijven doen, ook naast mijn studie en later naast mijn werk in de gemeente, en dat doe ik nog steeds, met veel plezier.
Tegelijk heeft het me altijd prachtig geleken om in mijn werk iets voor God te doen. Aan het begin van ons trouwen werkte Carolien voor Youth for Christ en als ik daar het terrein op liep, voelde ik me gelukkig: overal waren mensen aan het werk voor God.
Ik ging dus aan het Seminarium studeren: een goede tijd waarin we met ons groepje studenten heel intensief optrokken. Daarna kon ik voor drie dagen in de week voorganger worden in de Baptistengemeente Haarlem. Ik begon vol enthousiasme in mijn eerste gemeente, dat was een prachtige periode. Na drie jaar werd mijn contract verlengd voor onbepaalde tijd, maar helaas ontstonden er problemen en heb ik twee jaar later afscheid moeten nemen. Dat was erg moeilijk.
Omdat ook mijn parttime verzekeringswerk stopte en ik een fulltime baan in die branche kreeg aangeboden, heb ik toen voorlopig de keuze gemaakt om daarin verder te gaan. Het kerkenwerk heeft altijd wel mijn hart gehouden, maar de situatie had me wel wat gedaan.
Nu ga je toch weer binnen Unie-ABC aan de slag. Hoe ging dat?
De afgelopen tijd is het verlangen om weer in de kerk aan de slag te gaan weer gaan groeien en ook om het voorgangerschap weer op te nemen. Ik ben daarom begonnen met studeren en kwam zo in gesprek met Hans Riphagen, de rector van het Seminarium. Hans wees me op de vacature van regiocoördinator. Na een gesprek met Peter Stoter was ik heel enthousiast en de functie lijkt bij me te passen. Ik ben van nature een verbinder: zowel in de kerk als in het verzekeringswerk – daar doe ik in principe niks anders. Al snel waren we eruit en per januari ben ik begonnen voor een dag in de week.
Hoe ga je met je functie aan de slag?
De eerste weken ben ik goed ingewerkt en heb ik heel veel informatie gekregen. Nu ben ik er klaar voor om de deur uit te gaan; dat is ook wat ik echt wil doen. Toen ik voorganger werd, ben ik begonnen iedereen te bezoeken – dat pakte toen goed uit, dus die strategie wil ik nu ook gebruiken. Ik hoop in de komende tijd bij verschillende gemeenten in mijn regio op bezoek te gaan: zowel diensten te bezoeken als contact te leggen met de voorgangers en de raden. Zo hoop ik de gemeenten te leren kennen en te ontdekken waar ze behoefte aan hebben, hoe ik ze kan ondersteunen en wellicht met welke gemeenten in de omgeving ik ze in contact kan brengen. Natuurlijk lopen er al dingen in de regio, zoals een intervisiegroep van voorgangers en de regioavonden. Ik ga kijken hoe ik binnen dat bestaande mijn rol kan gaan invullen. Ook zou het mooi zijn als we met andere kerken van buiten Unie-ABC contact kunnen krijgen.
Zelf kerk ik bij de Baptistengemeente Zaanstad, een kleine gemeenschap die drijft op de energie van een aantal mensen. Toch doen ze alles alleen – ze zijn niet bij een grotere gemeenschap aangesloten. Dat is een keuze, maar persoonlijk denk ik dat er een risico in zo’n situatie zit: dat je zo druk bent om alles draaiend te houden, dat je niet eens de energie hebt om naar buiten te kijken en te zien wat er bij een kerkgenootschap of bij andere gemeenten om je heen ‘te halen valt’. Want ik denk echt dat we veel aan elkaar kunnen hebben.
Bij mijn introductie tijdens de fusiedag van Unie-ABC vertelde ik al over een oudere zuster die mij eens een boek liet zien van toen de toenmalige Baptistengemeente Krommenie 25 jaar bestond, vól felicitaties van andere gemeenten. Die saamhorigheid, dat bewustzijn dat je deel uitmaakt van een groter geheel, is veel minder geworden de afgelopen decennia, en ik denk dat we daarmee echt een stukje rijkdom zijn kwijtgeraakt.
Is er nog meer dat we van je moeten (en mogen) weten?
Inmiddels ben ik 27 jaar getrouwd met Carolien en we hebben een dochter en twee zonen tussen de negentien en 24 jaar oud. Ik ben een ‘jonge vijftiger’, sta midden in het leven, houd van gezelligheid en van bordspellen – dat doen we thuis vrijwel elke dag. Ik probeer fit te blijven in de sportschool en ben betrokken bij het voetbal van de jongens. Ik ben opgegroeid in Friesland en daar woont bijna al mijn familie nog: de rust en ruimte daar blijven me wel trekken. Maar ik woon nu 25 jaar in Krommenie, midden in mijn Unie-ABC-regio, en voel me hier prima thuis. De directheid van de mensen spreekt me aan, en we genieten erg van de duinen en het strand.
Gerdien Karssen,
communicatiemedewerker Unie-ABC