Op donderdag 28 oktober kwamen 23 emeriti-voorgangers met hun eventuele partners samen voor een dag van ontmoeting, bemoediging en vermaak van ziel, geest en lichaam. Een terugblik.

Plaats van ontmoeting was Baptistengemeente Kampen. De laatste emeritidag dateert van voor corona-tijd (2019) en dus was het hoog tijd om elkaar weer eens te zien en te spreken. Al zijn de emeriti intussen niet meer afhankelijk van deze dag alleen, want een deel heeft elkaar in de zomer ook al ontmoet. Ze houden contact met elkaar via whatsapp en telefoontjes over en weer. Maar deze dag voorziet ook zeker in een behoefte!

We begonnen de dag rond 10:00 uur met een heerlijk bakje koffie/thee. Het weerzien van elkaar was hartelijk en al snel stonden/zaten overal groepjes te kletsen. Toen het sein ‘verzamelen in het hok’ klonk, was het niet voor iedereen even makkelijk om de eerste schapen over de dam te volgen (té veel te kletsen…). Eenmaal rondom de tafels was er ruimte om kennis te maken. Voor de meeste niet echt nodig, maar er waren gelukkig ook enkele nieuwe emeriti gekomen.

Na dit verwelkomen vroeg de dagvoorzitter de Here God om een zegen. We zongen een paar liederen en we lazen samen Hebreeën 6:13-20. In een korte overdenking stonden we stil bij twee van Gods ‘onveranderlijke dingen’ (vers 18) die Hij Zijn kinderen heeft geschonken, zodat ze het vol kunnen houden in de stormen van het leven. Die twee onveranderlijke dingen zijn Zijn belofte en Zijn eed (vers 13). Daar voegt de schrijver nog
aan toe dat God niet liegen kan. Dus eigenlijk een drievoudig snoer. De schrijver vergelijkt dit alles met een anker waar we ons aan vast kunnen klampen (vers 19). Er was een ‘levensecht’ nep-anker met touw in de ruimte opgehangen. Aan dat touw hingen briefjes met bemoedigende psalmteksten. Iedereen kon het touw even vastpakken als een moment van afhankelijkheid van Gods belofte en eed en daarna een briefje pakken.

Iedereen had iets meegenomen dat symbool stond voor een hoogtepunt van hun bediening. Er kwamen prachtige voorwerpen én verhalen tevoorschijn waar we stil van werden of juist smakelijk om hebben gelachen. Een greep uit de collectie: een gereedschapskist, een
miniatuur kansel, een paaskaars met houder, een stel beroepingsbrieven uit de oude doos en een mooi gehaakt doek uit Congo en nog veel meer.

Na de lunch, die heerlijk was verzorgd door de kosters van baptistengemeente Kampen (nogmaals dank voor de goede zorgen!), luisterden we samen naar Henk Bakker. Hij kwam ons iets vertellen over het seminarium. Hij is erg enthousiast en vertelt vol passie over de ontwikkelingen. Vooral het feit dat het niet enkel gaat om een opleidingscentrum, maar veel meer om een leergemeenschap, is een belangrijk aspect van het seminarium. Er wordt daarbij een accent gelegd op ‘interpretive leadership’. Een aankomend voorganger dient vier terreinen te kunnen interpreteren/uitleggen: de schrift, de cultuur, de gemeente en zichzelf. Op elk van deze terreinen wordt de lat flink hoog gelegd, zodat we robuuste voorgangers krijgen die hun mannetje/vrouwtje staan. 

Als Henk Bakker is uitgesproken nemen we nog een bak koffie/thee en wordt er weer flink bijgekletst. Intussen is Maurits Luth, voorganger van baptisten Kampen, binnengekomen. Hij vertelt iets over zijn leven en bediening. Met name zijn interkerkelijke en missionaire insteek vallen op in zijn verhaal. Dankzij zijn inspanningen is de Kampense Bovenkerk/Sint Nicolaaskerk weer echt een plek waar je God en mensen kunt ontmoeten.

En dan is het al weer 15:00 uur. Tijd om afscheid te nemen en huiswaarts te gaan. Volgend jaar hopen we weer een ontmoeting te organiseren en dan met een nog grotere groep!

Egbert van Rhee
Dagvoorzitter en lid van Aquilae

Foto is van een andere gelegenheid.

Foot

dd