Tientallen jaren werkten Hans en Aisha Oosterloo als zendingenechtpaar namens de Unie van Baptistengemeenten in Nederland en de Europese Baptisten Federatie in Sierra Leone, met als uitvalsbasis de hoofdstad Freetown. Inmiddels zijn ze gepensioneerd, maar hun Thuisfront Comité uit Arnhem geeft een update.

Van het Thuisfront Comité

Aanvankelijk werd Hans alleen uitgezonden naar Sierra Leone, waar hij later trouwde met Aisha. Samen gingen ze toen verder als zendelingenechtpaar. Er werd veel werk door hen verzet. Met verlof in Nederland bezochten ze altijd veel gemeenten en ook tijdens de Algemene Vergadering waren ze af en toe aanwezig. Ze waren en zijn nog steeds lid van Baptistgemeente Ontmoeting in Arnhem-Zuid. Die gemeente vormt samen met de Baptistengemeente Arnhem Centrum het Thuisfront Comité. Er is zeer regelmatig contact tussen het TFC en Hans en Aisha. Na zijn pensionering bleven Hans en Aisha in Sierra Leone wonen, in de plaats Lunsar.

De laatste paar jaar is Aisha ernstig ziek geweest, ze is geopereerd en herstelt gelukkig langzamerhand weer. Maar het is ook stil geworden rond hen. We vonden het een goed idee u de laatste brief van Hans, die we de afgelopen week ontvingen, ook in de bredere geloofsgemeenschap te delen.

Als u naar Hans en Aisha wilt reageren of een berichtje ter bemoediging wilt sturen kan dat naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.. Ze zullen dat zeker zeer op prijs stellen.

Onderstaand leest u hun brief.

Met hartelijke groet,
namens het TFC,
Martin Baas

Nieuwsbrief Hans en Aisha

Dag allen,

Hier wat laatste nieuwtjes van ons. Nou ja, 'laatste nieuwtjes' is misschien niet de juiste benaming. Er gebeuren bij ons geen wereldschokkende dingen, het is politiek rustig in Sierra Leone (stilte van het kerkhof?) en in Lunsar, onze woonplaats, en in ons leven is de laatste maanden ook weinig gebeurd.

We zijn bezig geduld te leren en te oefenen, omdat we niet veel kunnen doen dan wachten en op de Heer vertrouwen. Het is weer een nieuwe fase in ons leven, en maakt deel uit van ons groeiproces als christen, groeien in vertrouwen en afhankelijk zijn, in de wetenschap dat Hij je leven in Zijn hand heeft. En het brengt ons, als man en vrouw, ook dichter bij elkaar. Het is in feite een soort training waar je allebei aan meedoet, een langdurige retraite. Maar soms is het erg moeilijk, en dan heb je slechte en ook goede momenten. En een paar mooie resultaten, dingen die we geleerd hebben:

• Minder praten met en over mensen, meer praten met God, vaak buiten het gebed om.
• Grotere dankbaarheid, ook voor hele gewone dingen. Zelf heb ik nog nooit zo graag in Lunsar gewoond als nu, op onze compound, genieten van stilte en mooie bloemen, familie en vrienden om ons heen. Dat was er altijd wel al, maar nu geniet ik ervan. Zoals wij ook genieten van stilte (die vaak moeilijk te vinden is in Afrika) en we zoeken die dan ook bewust op.
• Heel veel dingen in ons leven zijn onbelangrijk geworden, we vinden (weg)geven veel belangrijker dan krijgen of hebben. Goed en gezond eten is belangrijk, vanzelfsprekend eigenlijk, maar ook voor Aisha’s genezing, doktersvoorschrift. Veel groente en fruit, heel duur hier (behalve in het juiste fruitseizoen). Er is heel weinig electriciteit, dus we moeten de generator ’s avonds laten lopen (van zeven tot tien uur), vooral voor de airco in de slaapkamer. Want het is nu de heetste tijd, overdag tegen de 40 Celsius en 95% vochtigheidsgraad, erg drukkend. Dus dat kost ons veel geld voor diesel. Maar daarnaast is er gewoon geen behoefte meer om geld uit te geven.

Wat betreft Aisha’s gezondheid: De testresultaten zijn nog altijd goed, de bloedonderzoeken en scans zijn bevredigend, dus we zijn nu op een punt aangekomen dat we niet veel meer kunnen doen dan wachten. Aisha krijgt nu geen medicijnen meer en de bedoeling is om zo weinig mogelijk medicijnen (chemicals) in te nemen, zodat haar innerlijk kan herstellen. Ze heeft wel nog vaak pijn, maar weerstaat de verleiding om pain killers in te nemen. Gelukkig is haar suiker in het bloed na de operaties sterk verminderd, en ook de hoge bloeddruk is minder (zo nu en dan nog wat medicijn). Maar ze is daarnaast wel actief en probeert ook zo veel mogelijk beweging te krijgen. Dus staat ze zo nu en dan te koken, een voedzaam soepje bijvoorbeeld. (Kooktip: wortelen, tomaten, witte kool en vis koken in een pannetje.)

Het leven gaat door, we hebben het goed samen, en we wachten op het tijdstip (al kan het nog een paar jaar duren) dat de Here God het weer mogelijk maakt om er weer samen op uit te trekken. We danken Hem dat er nu al zoveel mogelijk is, dat we zo veel goede hulp hebben, dat we genoeg hebben om ook anderen te helpen, en dat we ons geloof hebben en de Bijbel. God is goed.

Hartelijk dank voor jullie steun, gebed en liefde. God zegene jullie allen.

Hans en Aisha