Het is stil in het bos. Slechts enkele tientallen kilometers van de grens van Wit Rusland, op één van de oefenterreinen in Litouwen, luisteren een kleine honderd soldaten van de Bravo Compagnie van het 43^ste Pantserinfanteriebataljon naar de woorden van Harold Velten. Drie paasvuren werpen schaduwen over de bomen en bijna elke militair heeft een lichtje voor zich; een lichtje voor iemand die ze missen, liefhebben of die belangrijk voor hen is.

Harold, geestelijk verzorger van de Bravo compagnie, spreekt over de kracht van Pasen. Het maken van een nieuw begin, zoals Jezus ons dat heeft voorgedaan. Iedereen heeft littekens, zoals Jezus die ook had. Maar Pasen is een mooi moment om vooruit te kijken en misschien opnieuw te beginnen. Hij wisselt zijn woorden af met muziek van bekende artiesten. De teksten spreken krachtig door. Was er in het begin nog ruimte voor een grap, even later is het stil bij de mannen en vier vrouwen van de Bravo compagnie. Het zijn geen watjes; ze hebben vandaag de Duitse compagnie verslagen en dat voelt goed! Maar nu is het stil in het bos.

Uitzending

Harold Velten is Geestelijk Verzorger van de Bravo Compagnie en is als onderdeel van deze eenheid uitgezonden. Zij vormen daarin het Nederlandse deel van de “enhanced Forward Pressence” (eFP) van de NAVO in Litouwen. Een internationale eenheid op bataljonsniveau, die als een soort geruststelling naar de Baltische staten door de NAVO is uitgezonden. Allemaal om de wereld te laten zien dat het de NAVO serieus is, als het aankomt op verdediging van ons NAVO grondgebied.

Harold is als geestelijk verzorger uitgezonden vanuit de Unie-ABC en wel specifiek vanuit de Baptistengemeente Enschede.

Het bezoekersteam

Wij mogen Harold bezoeken om eens te kijken hoe het met hem gaat. Een ongewoon pastoraal bezoek, maar wel waardevol. “Wij” in dit geval, is een clubje van vier, die allemaal op onze eigen manier een verbinding hebben met Harold. Het bezoek staat onder leiding van de functionele chef van Harold, Hoofd van de Protestants Geestelijke Verzorging (PGV), Ds. Gert van der Ende. Daarnaast is er een vertegenwoordiger van de Unie-ABC en lid van het CIO-M, kapitein-luitenant ter zee Alex Mons. Vanuit de plaatselijke kerkelijke gemeente is Gerdien Eijken aangesloten. En de vierde deelnemer van het bezoek is Prof. Dr. Pieter Vos, bijzonder hoogleraar Protestantse Geestelijke Verzorging bij de Krijgsmacht. Dit viertal heeft Harold op zijn missie in Litouwen mogen bezoeken.

Niet iedereen kan zich voorstellen hoe het is om een half jaar op missie te zijn. Om uitgezonden te worden en om, ver van huis, te dienen voor de vrede en veiligheid van velen. Voor de meeste Nederlanders is dit iets abstracts en ver van huis. Het is dan ook uniek om van zo dichtbij te zien en te ervaren, hoe deze mannen en vrouwen dit samen, als een krachtig team, tot uiting brengen. Deze inspanning wordt internationaal binnen het NATO Bataljon dan ook zeer gewaardeerd. De sfeer is ontspannen en overal voelen we ons direct welkom. Als eerder op de avond de pantservoertuigen met hun diepe brommen het terrein oprijden is er niemand die raar opkijkt! Vragen worden ontspannen beantwoord en we voelen ons thuis. Best opmerkelijk om je thuis te voelen en tegelijk zo ver van huis te zijn in deze vreemde omgeving.

Bezinning
Terwijl de militairen hun voertuigen nalopen en gereed maken voor de volgende dag en anderen hun puptentjes opzetten, is een kleine ploeg bezig om het veld gereed te maken voor de paasdienst; of “Soul Time”, zoals Harold zijn momenten van bezinning noemt. Even later zit de Bravo compagnie rondom de vuren. De warmte wordt dankbaar opgenomen en er heerst een sfeer van rust en nieuwsgierigheid. Paaseitjes en paasbroden vliegen even over het vuur en worden gretig afgenomen. Dan wordt het stil en Harold neemt ons mee met woorden uit de Bijbel; het sterven van Jezus.

Voor ons als bezoekers, maakt deze avond een onuitwisbare indruk! Wij zijn dankbaar dat we dit mee mochten maken. Het heeft ons Paasweekend gekleurd.

Aan Harold en aan de militairen van de Bravo compagnie en al het ondersteunend personeel zeggen wij; Dank voor jullie werk en dank dat jullie ons even het gevoel gaven dat we er bij hoorden.