Vandaag nam de groep studenten die het afgelopen halfjaar de minor 'Missionair Leiderschap' op het Baptisten Seminarium volgde afscheid. Met een ochtendprogramma waarin iedereen een eindpresentatie hield en een lunch met evaluatatie rondden ze deze periode in hun studietijd af.

De minor is een pakket van vijf vakken voor studenten die elders een hbo- of universitaire opleiding volgen. De vakken zijn 'Doing theology', 'Vrijkerkelijke ecclesiologie', 'Spiritueel liturgische vorming', 'Pionierend leiderschap' en 'Missie in context'. De studenten hebben verschillende kerkelijke achtergronden en komen vanuit verschillende studierichtingen, dus niet alleen theologie. 'Een verrijking', noemde rector Hans Riphagen deze diversiteit, wat door de studenten in verschillende bewoordingen werd beaamd. 

Baptist House als huis

Docent Henk Bakker benadrukte in zijn afscheidswoorden dat het Baptist House daadwerkelijk een 'huis' mag zijn, waar de studenten welkom blijven om 'een theologische boom op te zetten, over hun ontwikkeling te praten of gewoon eens stoom af te blazen'. Tegelijk sprak hij de hoop uit dat de studenten ambassadeurs willen zijn van de opleiding en mensen ernaar willen doorverwijzen voor wie het geschikt kan zijn.

Theologie en persoonlijk geloof bij elkaar gebracht

In een rondje langs alle studenten bleek dat de minor heel positief was ervaren, al hadden verschillende van hen eraan moeten wennen dat de theologie en het gemeenschap-zijn heel persoonlijk werd gemaakt. 'Eerst had ik het gevoel: laat me gewoon met mijn hoofd bezig zijn, zoals ik gewend ben. Maar langzamerhand ben ik helemaal ontdooid. Al die reflectie: eerst werd ik er gek van, nu ben ik er verliefd op', zei een van hen. En een ander: 'Van de docenten in mijn academische theologieopleiding weet ik helemaal niet of ze gelovig zijn, dat wordt helemaal losgekoppeld. Hier wordt de theologie op een heel gelovige manier ingevuld. Dat vond ik heel mooi.' En nog een ander: 'Het is voor het eerst in mijn theologieopleiding dat theologiseren en persoonlijk geloof bij elkaar worden gebracht.' 

Leukste leeromgeving

Net als andere jaren benoemden bijna alle studenten de persoonlijke betrokkenheid van de docenten en de fijne groep als iets waar ze erg van hadden genoten. Iemand zei: 'Het was de leukste leeromgeving die ik ooit heb gehad: de onderlinge sfeer, de docenten die ons uitdaagden maar ook zo dicht bij ons kwamen staan in wat we leerden, die de tijd voor ons namen.' Een conclusie van een ander: 'Ik heb geleerd dat ik er mag zijn met mijn verhaal.'

Tot slot had Hans Riphagen voor elke student een persoonlijk, bemoedigend woord, waarin hij benoemde welke kenmerken hij bij hen had ontdekt, wat hij in hen waardeerde. Toen was de bijeenkomst voorbij, maar het duurde nog even voor de laatste studenten echt het gebouw verlieten; eerst gingen ze voor de laatste keer nog een keer rond de piano zingen, wat ze de afgelopen maanden bijna elke vrijdag in de pauze deden. 'We willen gewoon geen afscheid nemen', bekende een van hen.

Gerdien Karssen,
Communicatiemedewerker Unie-ABC

• Lees hier meer over de routes die het Baptisten Seminarium aanbiedt