Skip to main content

Wat is iedereen toch aan het doen?!

Een aantal jonge mensen waar we mee optrekken zijn nog niet zo lang geleden tot geloof gekomen. Onlangs werd een van hen in Italië gedoopt en een vriendin van haar deelde een week later haar eigen zoektocht naar de waarheid tijdens de CAMA ENVISION Kick-off in Amersfoort. Binnenkort vertrekt ook zij om elders nieuwe mensen te bereiken met het goede nieuws van Jezus.

Erg aanstekelijk: jong gelovigen die er volledig voor gaan om Jezus te volgen. Enthousiast, vol passie, vol van Jezus. Natuurlijk: tegelijkertijd ook nog lerend, zoekend en ontdekkend. Een van hen stuurde me een berichtje: ‘Wat is iedereen toch aan het doen?! Terwijl er zoveel mensen in de shit zitten en Jezus nodig hebben.’ Op dat moment nam zij het besluit om een periode van haar leven apart te zetten om anderen te helpen en Jezus zichtbaar te maken op een plek waar dit hard nodig is omdat daar bijna geen christenen zijn.    

Tijdens de CAMA ENVISION Kick-off, eind mei in Amersfoort, kwamen ruim 100 jongeren samen die binnenkort - als groep of individueel - vertrekken om ergens op de wereld hoop te brengen in de naam van Jezus. Enorm bemoedigend om te zien hoe deze jongeren - uit een groot aantal verschillende kerken, met uiteenlopende achtergronden, soms al lange tijd christen en soms nog maar kort - een deel van hun tijd apart willen zetten om nieuwe mensen te bereiken met het goede nieuws van Jezus.   

Sommigen jongeren vertrekken vol overtuiging, anderen zijn nog wat minder zeker. Niet anders dan de leerlingen van Jezus waarover we in het slot van Mattheüs lezen. Maar ze gingen wel, samen op pad om gehoor te geven aan de opdracht die Jezus zelf aan hen gaf. Zij gaven hun tijd en energie om nieuwe mensen te bereiken met het goede nieuws dat zij zelf hadden mogen ontdekken. Net als deze ruim 100 jongeren die hun tijd en energie hiervoor willen geven.     

Nogal wat kerken - voor de duidelijkheid: er zijn ook kerken waar dit gelukkig heel anders is - waar ik kom zijn toch vooral veel met zichzelf bezig en komen niet of nauwelijks toe aan de wereld buiten de kerkmuren. Missie staat niet erg hoog op de agenda en is soms een haast ongemakkelijke taak geworden. Wat leven we hiermee onze tieners en jongeren voor en kan het zo zijn dat de lauwheid van veel ‘volwassen’ christenen onze jongeren eerder tegenwerkt, dan dat we hen tot voorbeeld zijn? ‘Wat is iedereen toch aan het doen?!’ Een vraag vanuit het perspectief van een jong gelovige die we onszelf zo af en toe eens mogen voorhouden denk ik. ‘Terwijl er zoveel mensen in de shit zitten en Jezus nodig hebben.’

Na de preek tijdens een CAMA-zondag - in een gemeente waar missie een prominente plek heeft overigens - sprak ik na afloop van de dienst met meerdere mensen die zich aangesproken voelden en het verlangen hebben om in actie te komen. Ook hier met name jonge mensen, bereid om iets van hun energie en tijd - soms voor een aantal weken, soms voor een paar maanden en soms voor onbepaalde tijd - te geven.

Ieder van ons heeft de mogelijkheid om bij te dragen aan deze missie, om elke dag nieuwe mensen te bereiken met het goede nieuws van Jezus. We hebben allemaal dezelfde opdracht gekregen, van Jezus zelf. Mogen deze jongeren ons dan tot voorbeeld zijn?!

Hans Borghuis is medewerker van CAMA zending, een partnerorganisatie van Unie-ABC. 

www.camazending.nl/envision

Geloofsgemeenschap: nut of verbondenheid?

"Eerlijk gezegd heb ik niets met het kerkgenootschap." Dat zei een zuster uit mijn gemeente onlangs tegen mij toen ik bij de koffie na de dienst iets vertelde over mijn werk als communicatiemedewerker bij Unie-ABC. Niet zo leuk om te horen, maar het is geen verrassing dat dit voor veel gemeenteleden in onze gemeenschap geldt: ze weten vaak niet wat er allemaal gebeurt, merken daar ook niets van, kennen niemand uit de bredere gemeenschap en voelen zich niet verbonden. Het is een blijvende uitdaging om die verbondenheid bij mensen aan te wakkeren.

Lees verder

De kracht van een aanraking

Ik loop op de afdeling en één van de gedetineerde mannen daar roept me bij mijn naam. "Saskia, heb je straks even tijd voor me?" "Natuurlijk", antwoord ik, maar bemerk toch enige terughoudendheid bij mezelf. Deze man spreekt toch met niemand; waarom wil hij mij dan nu ineens spreken? Hoe weet hij mijn naam? Ik vraag het hem. "U weet wel, vorig jaar op de luchtplaats van die andere afdeling, toen hebben we even een praatje gemaakt." Ergens vaag herinner ik me iets. Mm, dat had hij kennelijk onthouden.

Lees verder

Heel Holland vergadert

Vergaderingen, ik hou er niet van, ik ga liever gewoon aan het werk. Op kantoor waar ik mijn verzekeringswerk doe, daar doen we het ook niet meer, vergaderen. Daar regelen we de dingen direct op de werkvloer en dat bevalt mij prima. De appel valt niet ver van de boom zullen we maar zeggen, want mijn vader had er ook niets mee. Die ging er zelfs niet eens naar toe, naar de vergaderingen in de kerk. En mijn moeder ook niet, want het waren broedervergaderingen. Bij Toon Hermans zorgden vergaderingen voor frustraties, getuige zijn liedje hierover op de melodie van ‘Zie ginds komt de stoomboot’. En Holland vergadert, vergadert zich gek. Hoe kleiner het landje, hoe groter de bek. Wanneer wordt, al zijn ook de tongen zo rad, de Hollandse koe bij de horens gevat? Op de conferentie in maart, waar we als leiders vergadert waren, hebben we er met dank aan Annemarie Steenbergen, hartelijk om gelachen?

Vergaderen

Vergaderingen, ik hou er nog steeds niet van, maar ik heb er al wel een paar hele mooie meegemaakt. Zoals die van afgelopen vrijdag, de ALV in Kampen. Wat werd ik er hartelijk ontvangen en wat werd er goed voor me gezorgd. En wat was het opbouwend om naar mensen te luisteren die goed zijn in hun vakgebied en het verlangen hebben om anderen daarmee te dienen. Zoals Jonathan Zeijl over de kerk als veilige plek, Bart en Marijn over de Millenial Challenge en Regien Smit over het werk van het College van Beroepbaarstellingen. En wat was het een zegen dat we samen, met misschien wel honderd stemgerechtigden (ik weet het exacte aantal niet), de besluitpunten die op de agenda stonden vlot en in goede harmonie konden nemen.

Afbeelding 2

Vergaderingen, ik denk dat op onze vergadertijgers na, de meesten van ons liever iets anders doen. Maar wat zijn ze nodig en wat kunnen ze ook mooi en vruchtbaar zijn. Goede voorzitters, secretarissen en penningmeesters zijn een zegen voor de gemeente, net als goede oudsten en diakenen met een meer ‘geestelijke’ taak. Wat was ik als voorganger in Haarlem blij met een goede voorzitter. Ik had er niet aan moeten denken om zelf de gemeente- en raadsvergaderingen voor te zitten. Ik wens iedere gemeente toe dat die een goede voorzitter, secretaris en penningmeester heeft en dat jullie vergaderingen kort maar krachtig zijn. Tot eer en opbouw van Gods kerk! En mocht er bij jullie nog wat te verbeteren zijn maar weten jullie niet hoe, dan helpen wij als Unie-ABC hier graag bij.  

Paul Wiersma is regio-coördinator voor Unie-ABC in de regio Noordwest. 

De ALV, een dag van verbinding en ontmoeting

Kampen, 24 mei 2024: Algemene Ledenvergadering. Opnieuw een inspirerende dag met goede ontmoetingen. We hebben gevierd, gezongen, gebeden, elkaar bevraagd en verder geholpen in workshops, gegeten, … en ja, ook nog vergaderd. Dat is de ALV anno 2024: Gods aangezicht zoeken in een viering, veel ruimte voor ontmoeting, in kleinere groepen dieper doorpraten over bepaalde onderwerpen, een maaltijd en in de vergadering zaken bespreken en besluiten nemen die ons allemaal aangaan. De vergadering bereiden we voor via de regio-ontmoetingen en het ALV-boek, zodat ieder vooraf kan meedenken en vragen stellen. De ‘harde’ vergadertijd kan zo beperkt blijven zonder af te doen aan het gegeven dat de ALV het uiteindelijke besluitvormende orgaan is van Unie-ABC. Zo houden we rust en ruimte om wezenlijke onderwerpen met elkaar te bespreken, wat velen van u zeer waarderen. Hoewel: ik ben ín de vergadering ook erg aangesproken door Marijn en Bart (verbreding Millennial Challenge), Hans (ons actieve Seminarium) en Gerdien (LICHT, een prachtig magazine).

Voorgangersrichtlijnen

We hebben in de ALV vóór de nieuwe voorgangersrichtlijn gestemd. Daar ben ik erg blij mee, omdat we regelmatig zien dat voorgangers door strubbelingen in/met de gemeente voortijdig afscheid moeten nemen. Bovendien ligt een financieel gat dan vaak op de loer. Deze richtlijn geeft adviezen om onderling in goed gesprek te blijven en ook de zorg voor de voorganger handen en voeten te geven door afspraken voor o.a. arbeidsongeschiktheid, werkloosheid en pensioen. Laten we zuinig zijn op onze voorgangers!

Bestuurswisseling

Op de ALV hebben we afscheid genomen van Jurgen Lindenhols, Harm Jut en Arno van Engelenburg als bestuursleden. In de soms turbulente perioden rond de fusie van de Unie- en de ABC-gemeenten hebben zij met hun wijsheid, creativiteit en doorzettingsvermogen richting gegeven. Ik ben dankbaar dat we zo goed hebben kunnen samenwerken. Ook vóór de fusie, toen we pas net één bestuur voor twee organisaties waren, vielen de grenzen tussen Unie- en ABC-bestuursleden al snel weg!
Tegelijk hebben we Johan Otten en Ruth Kruijshoop verwelkomd als nieuwe bestuursleden. Het team wordt flink vernieuwd, maar onze gerichtheid (op onze Heer) en taken (voor u, voor onze geloofsgemeenschap) blijven hetzelfde! Op mijn vraag wat hun verlangen is voor de Unie-ABC-gemeenten zeiden zowel Ruth als Johan dat het gaat om “Samen”, “… dat zij één zijn”. Dat is ons gebed en daar willen we ons voor inzetten!

Die verbondenheid met elkaar zie ik ook terug in het mooie magazine LICHT, waarvan alle gemeenten een stapel(tje) hebben kunnen meenemen. Inspirerende verhalen en getuigenissen van hoe God werkt in ons midden, in de wereld om ons heen, en hoe we dat met elkaar mogen delen. Van harte aanbevolen!

Robert Bezemer is de voorzitter van het bestuur van Unie-ABC.