Ben jij een lezer? En dan bedoel ik niet op je telefoon, maar lezer van boeken. Van papier of een e-Reader. Ik zie de theologen bij ons Seminarium hele stapels boeken wegwerken, maar dat is voor de gewone man of vrouw (mijzelf incluis) niet weggelegd vrees ik. Maar niet getreurd, Prediker schrijft aan het eind als hij zijn tekst op schrift heeft gesteld: “Er komt geen einde aan vele boeken te maken, en veel studeren vermoeit het lichaam.” Je mag dat lezen in het licht van zijn slotopmerking: “De slotsom van al wat door u gehoord is, is dit: Vrees God, en houd u aan Zijn geboden, want dit geldt voor alle mensen.”. Ook de lezers onder ons.
Eens in de zoveel jaar komt er in evangelisch Nederland een ware worshiphit voorbij. Zo’n lied dat in je hoofd blijft zitten en binnen no-time in menig evangelische kerk wordt gezongen. Vaak al vóór er een opwekkingsnummer aan te koppelen is. In herinner me de tijden dat Michael W. Smit’s ‘You Are Holy’ (U bent heilig) en later Eline’s Jezus Overwinnaar tot het standaardrepertoire van vrijwel iedere kerkband behoorde. “Dit is er weer zo een!”, denk ik dan.
Afgelopen half jaar doet Elevation Worship met Brandon Lake goede zaken met het nummer Praise. Wie kent ‘m niet? “Let everything, that has breath, praise the Lord!” met bijbehorend drumriedeltje. Onze eigen kerk zong het talloze keren, maar als gastspreker in andere kerken kom ik het de laatste tijd veel tegen in andere kerken. Dit is er dus weer zo een!
Los van de rechtenkwestie, de lyrics en de vraag rondom originaliteit, zit ik me af te vragen wat je daar nou als gelovige van mag denken… Een aantal geloofsgenoten was er als de kippen bij om in diverse socials de schare voetbalfans te wijzen op het origineel van Brandon Lake. Velen gaan een stap verder en vinden het oneerbiedig of ronduit schandalig dat met een melodie, bedoeld als aanbidding voor onze God, ineens een heel andere heer wordt bezongen. Daar is veel voor te zeggen, maar ik krijg er ook drie andere gedachten bij:
Als eerste is een groot deel van onze muzikale traditie ontstaan vanuit een aanhaken bij de seculiere liedcultuur. Johannes de Heer gebruikte al liederen uit de dorpscafés en stadskroegen en kroeg en voorzag die van een religieuze lading, eigenlijk dus de omgekeerde beweging. Hedendaagse worship leunt grotendeels op bredere muzikale ontwikkelingen uit de maatschappij. Waar opwekkingsliederen in de jaren ’80 en ’90 per definitie leunde op de dwarsfluit, klinken allerlei invloeden van trance/edm door in de nieuwste liederen. En je maakt mij niet wijs dat ik de eerste ben die de invloed van ‘Go West’ van de Pet Shop Boys (of de voetbalvariant ‘’t Is stil aan de overkant’) duidelijk terug hoort in het refrein van ‘Breng dank aan de eeuwige’ (Opwekking 331). Overigens kon dat ook weleens andersom zijn: Go West kwam één jaar na het originele worshiplied uit… Maar laten we eerlijk zijn over de wisselwerking tussen worship en seculiere muziek. Zo heilig zijn onze melodiën misschien niet.
Als tweede ontdekte ik dat Praise met andere tekst ook een totaal andere lading krijgt. Zonder worship-lading kan de muzikale lijn blijkbaar ook prima doorgaan als ordinaire kermismelodie. Ik betrapte mezelf op de gedachte dat misschien wel veel van de melodieën die wij als ‘heilig’ beschouwen, het op menig volksfeest prima zouden doen. Zo heb ik ooit iemand uit een volkswijk in onze kerk horen zeggen, dat de muziek wel sterk leek op die van een kroeg, en het was handig dat we de karaoke (beamer) deden! Het lijkt me geweldig dat binnenkort mensen de kerk binnenkomen en bij Praise denken: ‘Joh, die ken ik!’ en dan op andere manier naar de inhoud gaan kijken. Kortom: misschien zijn onze worship melodieën zelf niet heilig, maar is het de context die waarde en lading geeft aan de inhoud.
Tot slot kunnen we denk ik veilig constateren dat we als kerk in allerlei opzichten vaak stevig op de maatschappelijke tendensen en tijdsgeest achterlopen. Vandaag vier ik even dat we blijkbaar af en toe ook eens voorop gaan.
Marijn Vlasblom is docent aan het Seminarium en betrokken bij de Millenial Challenge.
Nog even en dan begint onze vakantie. Ik ben eraan toe om even niet zo veel te doen. Ik ben iets meer dan een jaar in dienst van CAMA Zending en meer dan ooit besef ik hoe groot(s) de missionaire taak is die we als gelovigen hebben. Er is veel te doen en de Missio Dei is beslist niet maakbaar. Het is dus zaak om een zekere rust te bewaren binnen deze opdracht, zonder onze verwachtingen los te laten.
Aan iets nieuws beginnen is altijd weer vermoeiender dan ik besef. Veel nieuwe indrukken, een heel nieuw netwerk, een nieuw team en een andere focus. Toen ik nog voorganger was nam ik in de zomer ruim de tijd om mijn jaar te evalueren en te ontdekken of God mij opnieuw bevestigde als voorganger voor het nieuwe seizoen. Ik heb dat nooit een vanzelfsprekendheid gevonden. Toen ik directeur werd was die zomer een stuk korter en de gelegenheid om te evalueren een stuk minder.
Photo by //unsplash.com/@splashabout?utm_content=creditCopyText&utm_medium=referral&;utm_source=unsplash">Nareeta Martin on Unsplash
Waar het in de kerk in de zomer minder druk wordt, draait een organisatie (weliswaar in een rustiger tempo) gewoon door. Persoonlijk heb ik de neiging om te veel en te veel tegelijk te willen doen. Dat ging me altijd prima af, maar nu ik een vijftiger ben heb ik echt een ander ritme nodig. Meer focus, minder tegelijk en trager. Want wie in de kerk of in een organisatie wil weten waar God aan het werk is zal moeten vertragen. Te snel halen we onze ervaring en skills uit de kast, daar is verder niets mis mee, tenzij we deze gebruiken om op de automatische piloot te werken.
Dat geheimzinnige samenspel tussen geleerde lessen, vaardigheden, gereedschappen en de wil van God blijft een zoektocht. De zendingswereld is heel snel aan het veranderen, er dienen zich nieuwe mogelijkheden aan en oude(re) werkwijzen zijn niet altijd meer werkbaar. Dat vergt flexibiliteit, scherpte, inzet, vaardigheden maar eerst en bovenal de aanwijzingen van de Heer van de oogst. En voor die zachte stem van de Heer is stilte en ruimte nodig, vandaar dat ik uitzie naar een paar weken waarin we kunnen afschakelen.
Ik wil je een mooie tip meegeven voor de zomer. Om weer helemaal terug te komen bij het hart van de voorganger (dat is mijn kern) kijk ik regelmatig naar een korte documentaire waar de essentie van het leven van een kerkwerker weer eens scherp wordt neergezet op een mooie, zachte wijze. Steeds weer raak ik geïnspireerd door deze documentaire en vertraag ik mijn tempo waardoor ik heel vaak ineens veel scherper zie waar ik me precies bevind en wat God van mij vraagt. Kijk deze documentaire, vertraag je stap en rust deze zomer lekker uit van al je inspanningen!
Jan Wolsheimer is directeur van CAMA Zending, een zusterorganisatie van Unie-ABC.
Iedere organisatie heeft ze, heeft ze nodig en heeft er te weinig… Vrijwilligers.
Als gemeenten en als Unie-ABC kunnen we niet zonder ze. Vaak zijn ze onzichtbaar of onhoorbaar. Ze zijn de stille motor achter het werk in de gemeente. Regelmatig vergeten we ze te waarderen en erkenning uit te spreken voor het vele werk dat op hun schouders terecht komt. Dus bij deze… Een eerbewijs, een diepe buiging en zeer veel dank.
Aan al de vrijwilligers die ons als Unie-ABC door de jaren heen fantastisch ontvangen hebben met de ledenvergaderingen. Degenen die ik heb mogen meemaken in Veenendaal, Arnhem en Kampen, waar ik oprecht geraakt ben door de vriendelijkheid, behulpzaamheid en het enorm harde werken van de betrokken vrijwilligers. Allemaal belangeloos!
Aan hen die met hun ervaring en kennis het kantoorpersoneel en bestuur ondersteunen, zoals de vrijwilligers vanuit het team “harmonisatie”, of het College van Beroepbaarstellingen, de Opleidingsraad van het Seminarium en ga zo maar door.
Aan het bestuur, dat zich voor een langere periode bindt om tijd en energie te investeren en kennis en kunde beschikbaar te stellen voor de gemeenschap. Om verantwoordelijkheid te dragen voor en verantwoording af te leggen aan die gemeenschap.
Maar ook aan hen die alle lokale gemeenten dragen:
De kinder- en jongerenwerkers
De ouderenwerkers
De kosters
De schoonmakers
De koffieschenkers
De bloemenverzorgers
Het welkomstteam
De zangers en muzikanten
De dienstleiders
De gebedsteams
De geluidsmensen
De beameraars
De oudsten en diakenen
De penningmeesters
De bezoekteam-leden
De pastorale ondersteuners
De roostermakers
De klussers & gebouw-onderhouders
De organisatoren
De bijbelkringleiders
De koks en bakkers
De ICT'ers
De boodschappen-bezorgers
De collectanten en geld-tellers
De ik-kom-even-een-bakkie-doen-ers
De taakveldleiders
En dan vergeet ik er vast nog wel een aantal. Maar in ieder geval: Bedankt! Ga zo door! We zeggen het misschien niet zo vaak, maar we zijn ontzettend blij met en dankbaar voor jullie trouwe inzet.
Gods Koninkrijk wordt zichtbaar waar Zijn Liefde handen en voeten krijgt. Waar gediend wordt, gegeven zonder er iets voor terug te verwachten. Zoals een kaartje dat ik ooit als bedankje kreeg zegt: “Gods love shines through”. Zo schijnt Gods licht door al die vrijwilligers. Door u. Door jou. Door jullie. Door ons.
PS: Ben je een oudste, diaken of taakveldleider in je gemeente? Denk er dan eens aan om de mensen die onder jouw taakveld vallen te bedanken en ondersteunen… Denk aan een kleinigheidje met kerst of aan het eind van het seizoen, een dank- en gebedsmoment in de dienst, of wellicht gewoon een simpel schouderklopje in het voorbijgaan. Laten we hen zien en (waard)eren.
Natanja Corsèl is werkzaam als officemanager bij Unie-ABC.
In mijn blog van 13 februari schreef ik over hoe de Unie-ABC-app voor verbinding zorgde bij het vinden van een kampeerplek voor onze gemeente, BG Siloam Ede, op Opwekking. Daarbij toonde de Baptistengemeente Alphen Noord zich zeer gastvrij, en mochten we samen met hen een ‘straatje’ delen. De vraag is nu: hoe was die verbinding op de Pinksterconferentie?
