Preken

Met Kerst 2023 kregen alle werknemers van Unie-ABC het Stiltedagboek van Mirjam van der Vegt als Kerstcadeau. Ik trad in dienst op 1 januari 2024 dus dat liep ik net mis. Maar goed ook, want ik had het boek al. Dit jaar lees ik het voor de derde keer. Niet iedere dag trouwens, dat red ik niet, maar dit terzijde. Op 24 april ging het over Job, over zijn laatste woorden in Job 42:1-6, nadat God hem in hoofdstuk 38-41 in niet mis te verstane woorden duidelijk had gemaakt bij wie hij zijn beklag had gedaan.

God riep Job ter verantwoording. Geen arm om de schouder voor de man die alles kwijt was geraakt en geen ‘voetstappen-in-het-zand’ moment. Een preek zoals ik niet snel zou durven, maar helemaal raak. ‘Eerder had ik slechts over u gehoord,’ antwoordt Job immers, ‘maar nu heb ik U met eigen ogen aanschouwd.’ Om daarna alles wat hij tegen God gezegd had in te trekken en zich in stof en vuil voor Hem te buigen.

Van jongs-af-aan namen mijn ouders mij mee naar de kerk en heb ik heel wat preken gehoord. De Bijbelverhalen werden prachtig verteld! Maar de boodschap die volgde was bijna iedere week dezelfde en hoe ik die praktisch kon maken dat moest ik zelf maar uitzoeken. Ik miste dat. Waar was ik in het verhaal en wat kon of moest ik doen? Het ging wel over God, maar niet over mij.

Nu, is het vaak andersom. Wanneer het nog wel over God gaat, maar vooral over mij, ons mensen. Over óns leven, ónze genezing, ónze gaven, ónze groei, ónze keuzes, óns geloof, etc. Vaak beginnen we de preek nog wel bij Hem, maar eindigen we bij onszelf. Herkennen jullie dat? Wat ik graag zou willen zien is dat we het in onze preken meer over God hebben en minder over onszelf. Dat als we onze preken uitschrijven er drie bladzijden over God gaan en er één en zo-nu-en-dan géén over onszelf. Eén van mijn eigen preken die mijzelf het meest is bijgebleven is een preek over de heiligheid van God. Een preek zonder toepassing die alleen over Hem ging. Het kan.

Ik hoop dat we het in ons leven meer over God zullen hebben en minder over onszelf. Dat Hij ons voorgesteld zal worden. Opdat wij net als Job onze plek zullen kennen en hem kunnen nazeggen ‘Eerder had ik slechts over u gehoord, maar nu heb ik U met eigen ogen aanschouwd.’

Paul Wiersma

Paul Wiersma is regio-coördinator voor Unie-ABC voor de regio Noordwest. 

Op dinsdag 15 april vond de jaarlijkse emeritidag plaats. Deze keer waren we te gast bij baptistengemeente Het Baken in Steenwijk. Het gebouw, in het centrum van Steenwijk, werd bijna twee jaar geleden gekocht, na jarenlange omzwervingen, en ziet er prachtig uit. We zijn bijzonder goed ontvangen en onderhouden door Jan en Karin Bult, twee gemeenteleden van Het Baken. Samen hebben ze ons voorzien van koffie, thee, fris, een heerlijke lunch en veel enthousiasme. Jan heeft tijdens de dag nog iets vertelt over de geschiedenis van de gemeente. Het enige nadeel is dat er geen parkeerplek is bij de kerk en we maximaal 2 uur konden parkeren met parkeerschijf op de parkeerplaats 300 meter verderop. Dit betekende twee maal een verplichte wandeling om een boete te voorkomen. Gelukkig was het heerlijk weer en gaf het de stramme benen ook weer wat ruimte. 

We waren in totaal met 25 emeriti en hun partners. Er hadden zich ook nog 9 emeriti afgemeld. De dag begon met een kop koffie/thee met iets lekkers erbij. Bij het welkom heten hebben we ook de tijd genomen om te denken aan hen die ons in het afgelopen jaar zijn ontvallen. Jannes Hofman las de namen op en vertelde iets over hun leven. Hans Riphagen, de rector van ons seminarium, was te gast om ons iets te vertellen over het wel en wee van het seminarium. Met veel enthousiasme en passie nam hij ons mee in de vele ontwikkelingen waar ze voor staan. Na zijn bijdrage was het tijd voor de lunch. 

De dag begon een beetje later dan gepland, dus de officiële opening met bijbellezing kon pas na de lunch plaatsvinden. De dagvoorzitter, Egbert van Rhee, had een stapel stenen meegenomen en die midden op de tafel gelegd. Hij vertelde daarbij het verhaal van de overtocht over de Jordaan (Jozua 3 en 4). God deed een wonder, toen er geen uitweg meer leek (zoals altijd!) en liet de Jordaan droogvallen, zodat het volk met droge voeten kon oversteken naar het beloofde land. God gaf het volk de opdracht om stenen op te stapelen als monument om de generaties na hen hieraan te helpen herinneren. Iedereen kreeg een steen mee naar huis met de opdracht om deze zichtbaar ergens in huis neer te zetten. Als iemand dan vroeg waar die steen voor diende, dan konden ze verwijzen naar Gods grote daden die ze in hun leven hadden meegemaakt. 

Na weer een verplichte wandeling om een boete te voorkomen en een rondgang door het gebouw, hebben we tot slot nog wat ervaringen gedeeld over wat de bediening als voorganger heeft betekent voor het gezin. Soms mooie verhalen, maar ook de moeite die het soms bracht, werden gedeeld. Om 15:00 uur was het al weer tijd om afscheid te nemen. 

Het was weer een mooi, gezellig en gezegend samenzijn en de roep om een vervolg was luid en duidelijk. Dus tot volgend jaar!

Egbert van Rhee is organisator van de emeritidag en voorganger Almelo De Bron. 

Eén keer heb ik ‘The passion of the Christ’ gezien, de veelbesproken film van Mel Gibson over de laatste twaalf uur voor Jezus’ sterven. Wat me het meest is bijgebleven zijn de gruwelijk in beeld gebrachte scenes van de geseling. Er was veel kritiek op – moet dat nou zo?! – maar ik denk er vaak aan als we in de gemeente het Heilig Avondmaal vieren en ook op Goede Vrijdag.

Vorig jaar was er grote zorg om de gezondheid van mijn vader. Hij was opgenomen in het ziekenhuis met uitvalverschijnselen, die werden veroorzaakt door, zo bleek later, trombose in het hoofd.

Ik combineerde in die tijd een studiedag met een bezoek aan mijn vader en reed door onbekend gebied van de locatie van de studiedag naar het ziekenhuis. Een paar weken later werd me duidelijk dat ik iets gedaan had wat niet mocht. Ik had een verkeersbord over het hoofd gezien en dat werd me tot in details bekendgemaakt in de brief van het Centraal Justitieel Incassobureau (CJIB). Je kent die brieven misschien wel.

Paulus schrijft in Kol. 2:14 over het handschrift dat tegen ons getuigde… dat tegen ons gericht was. Hij spreekt over een concept dat wij niet zo scherp meer in beeld hebben. Hij gaat uit van een document waarin niet alleen de verkeersovertredingen worden opgenomen, maar waarin iedere zonde, iedere overtreding, elke schuld wordt geregistreerd.
Ik moest denken aan het CJIB. Met de brieven die zij sturen, herinneren ze je feilloos aan de overtreding die je hebt begaan. Er wordt geen rekening gehouden met verzachtende omstandigheden, of je bezorgd bent om de gezondheid van een vader en onbekend op de plek waar je reed of misschien onbewust hebt gereden waar je niet rijden mocht. Je was gewoon in overtreding. Het handschrift dat tegen ons getuigde is als de envelop van het CIJB, maar dan in het kwadraat, in de ultieme vorm. Je kunt wel proberen met verzachtende omstandigheden aan te komen, maar de zonde is genoteerd, je was gewoon in overtreding. Steeds weer in overtreding.

Toch wordt Paulus niet depressief van de gedachte aan zo’n document. Hij getuigt dat het document eenvoudig werd uitgewist. Al onze zonden die werden geregistreerd, zijn door Jezus aan het kruis genageld.

Er is aan het CJIB geen ontsnappen. Betaal je niet, dan wordt de boete alleen maar hoger. Maar het handschrift dat tegen ons getuigde eist een betaling die niemand van ons kan voldoen. We staan met lege handen, hebben niets om iets tegen dat handschrift in te brengen. Toch wordt het uitgewist, niet door onze inspanning, maar door die van Jezus, die voor ons aan het kruis wilde sterven. Zo werden al onze overtredingen vergeven.

Opvallend is dat Paulus dezelfde Griekse term gebruikt in Kol. 3:13. Hij presenteert Jezus daar als model voor de manier waarop gelovigen in de gemeente met elkaar omgaan: ‘Verdraag elkaar en vergeef de een de ander, als iemand tegen iemand anders een klacht heeft, zoals ook Christus u vergeven heeft, zo moet ook u doen.’

In de gemeente van Jezus Christus zijn we soms geneigd iets van het CJIB te weerspiegelen, we houden de fouten en de schuld van de ander bij. Verzachtende omstandigheden merken we niet op, er is eenvoudig sprake van overtreding. Maar Paulus wijst op een Ander die weerspiegeld moet worden. Hij die het handschrift aan het kruis nagelde, die voor onze zonden leed en stierf, Hij moet worden weerspiegeld in onze omgang met elkaar. Dan zullen onze gemeente bloeien en leven, omdat Jezus in ons midden wordt gezien, omdat Hij wordt weerspiegeld.

Gijs de Bree is bestuurslid bij Unie-ABC en voorganger van Baptistengemeente "Ontmoeting" in Arnhem-Zuid.