Groep baptistenvoorgangers knapt Joodse begraafplaats op. 

Israël. Alleen de naam ‘Israël’ zal al hele verschillende gevoelens oproepen. Sinds het gros van niet-Joden claimen dat hún God de God van Israël is en hún Redder de Messias van Israël is het al zoeken geweest: maar hoe verhouden wij ons nu dan tot elkaar? Als Jood en niet-Jood, als Jood en christen? In feite is dat de vraag die in veel van het Nieuwe Testament een antwoord krijgt.

Na 7 oktober 2023, min of meer een jaar geleden, ontvangt de vraag naar die onderlinge verhoudingen en de inmiddels gevonden antwoorden opnieuw onze aandacht. Terwijl de politiek en de samenleving meepraat en vaak ook schreeuwt, levert het ook binnen de kerk de nodige vragen op. Grote woorden, stevige stellingen, duidelijke kampen. Ook predikanten-groepjes kunnen zich theologisch goed stukbijten in Abraham, landbeloftes, uitverkiezing en ook eindtijdverwachtingen. Het gesprek daarover vliegt maar zo alle kanten op, getuig ik uit ervaring. Ik zit zelf namelijk bij een groepje baptistenpredikanten... Met de slotsom van dat soort discussies? Wat zijn we dankbaar voor Gods trouw aan het Joodse volk. Wat hébben we wel niet allemaal ontvangen ‘uit de Joden’! Maar ook: wat begrijpen we veel nog niet... En misschien snappen we nog wel het minste als het gaat over wat we nu moeten en kunnen dóen. Bidden, ja! Maar verder? Nog iets?

Nou, dat groepje vond een weg. De weg naar Borger. Naar de Joodse begraafplaats. Waar – om de helaas bekende antisemitische redenen – de zeer kleine Joodse gemeenschap in Drenthe zelf geen goede zorg meer voor kan dragen. Maar wie er met respect het hek opent, die snapt direct dat het wel een plek is die zorg verdient en ook kon gebruiken. Zo ontmoette in Borger het verlangen naar verbondenheid van een groepje baptistenpredikanten de nood van een groepje nazaten van een bijzonder volk. Van Gods volk, dat zich tot een bepaalde dag altijd veilig wist in Nederland om hun geloof in de God van Abraham, Isaak en Jakob te belijden. Schone stenen, hersteld hekwerk en veel weggebrachte takken en bladeren bleven na een goede dag werken - in plaats van praten - achter als een stille getuige van het verlangen dat ook dát belijden nog lang en voluit zal mogen blijven klinken in dit land.

Maurits Luth is regio-coördinator Noord bij Unie-ABC, predikant van de baptistengemeente Kampen, pionier bij de baptistengemeenten Dronten i.o. en IJsselmuiden i.o. en buitenpromovendus aan de Vrije Universiteit.