Toen ik in 2006 als voorganger van de CAMA-gemeente in Naaldwijk werd beroepen, ging er een heel nieuwe wereld voor me open. Zelf ben ik opgegroeid in een Evangelische kerk die geen aansluiting had bij een landelijk verband. Direct bij de intrede werd ik al warm welkom geheten door collega’s en kreeg ik een uitnodiging voor de eerstvolgende intervisie. De vergadering waarin de ABC Gemeenten werden opgericht was mijn eerste landelijke vergadering. Wat kwam ik in een warm bad van collega-voorgangers terecht! Bij de intervisiegesprekken deelden we situaties met elkaar en leerde ik van andere voorgangers en leidinggevenden. We namen tijd om voor elkaar te bidden en soms bespraken we ook heel persoonlijke worstelingen met elkaar. Binnen een paar maanden ontdekte ik de enorme kracht van het aan elkaar verbonden zijn als kerken. Wanneer ik aan het werk was in de studeerkamer in ons kleine huisje aan de Maasdijk in ’s-Gravenzande, dan was er altijd die lijn met collega’s uit andere gemeenten.
Niet te onderschatten belang
Ik ben zo dankbaar dat we als geloofsgemeenschappen aan elkaar gegeven zijn. Datzelfde ervaar ik dan wanneer we een leidersconferentie hebben zoals in maart van dit jaar. Heerlijk is het om elkaar te ontmoeten, elkaar door de jaren heen beter te leren kennen en te weten dat we dezelfde missie uitleven in en door de gemeenten heen.
Zeker vanuit het perspectief van een lokale voorganger is dit van groot belang. Er is collegiale zorg en ontmoeting. Er zijn gesprekken over de muren van de eigen gemeente heen. Er is bemoediging, gebed en ondersteuning. Het belang hiervan is niet te onderschatten.
Voor mij is dat ook de reden dat ik er vrijwel altijd ben wanneer er een landelijke vergadering is, of een intervisieontmoeting. Daarom heb ik acht jaar geleden ook ja gezegd toen ik in het bestuur van onze geloofsgemeenschap gevraagd werd. Natuurlijk wilde ik daaraan meebouwen! Zo hebben we ons de afgelopen jaren ingezet om de samenwerking tussen Unie en ABC te intensiveren en geven we nu leiding aan een boeiend proces van eenwording. Echt, als we nog geen kerkgenootschap waren, had ik met de kennis van nu er vandaag nog een opgericht!
Wat heb je aan de lokale kerk?
We hebben elkaar echt nodig willen we dit land bereiken met het evangelie. Soms hoor ik nog wel eens dat gemeenten zich afvragen wat ze hebben aan het landelijk verband. Ik vind dat een vreemde vraag. Stel dat diezelfde vraag door een lid van de gemeente gesteld wordt over de lokale kerk. Dan geef je toch aan dat het daar niet om gaat, maar dat het gaat om meebouwen. We zijn aan elkaar gegeven om er voor elkaar te zijn en samen een opdracht uit te voeren. Dat willen we bij elkaar aanjagen en aanmoedigen.
Gebed om eenheid
Wel hebben we helaas de afgelopen jaren van een aantal gemeenten afscheid moeten nemen om redenen die ik begrijp, maar waarbij ik me wel afvraag of het echt zo nodig was. Het heeft mij persoonlijk diep geraakt en mijn gebed om eenheid des te standvastiger gemaakt. Ik denk dat we ons de verdeeldheid niet kunnen veroorloven. We hebben zo’n grote opdracht en elkaar zo enorm nodig, dat ik heel wat gekkigheid zou accepteren zolang Jezus maar verkondigd wordt. Bovenstaande is mijn persoonlijke mening, maar ik schrijf het omdat jullie me aan het hart gaan. Laten we elkaar vasthouden en loslaten wat achter ons ligt en ons richten op wat voor ons ligt en op de ingeslagen weg doorgaan.
Dank voor jullie inzet voor het evangelie, hou elkaar vast en zie elkaar graag!
Jurgen Lindenhols is bestuurslid van Unie-ABC