Bij elkaar zijn
Geschreven door Hans Ottens
Psalm 133
Een pelgrimslied van David.
Hoe goed is het, hoe heerlijk
als broeders bijeen te wonen!
Goed als olie op het hoofd
die neervalt op de baard,
de baard van Aäron,
en neervalt op de hals van zijn gewaad,
als de dauw van de Hermon
die neervalt op de bergen van Sion.
Daar geeft de HEER zijn zegen:
leven voor altijd.
Sinds kort ken ik de lievelingspsalm van mijn moeder: psalm 133. Ik vroeg het aan haar omdat zij binnenkort 81 jaar hoopt te worden en omdat een vriendin van ons uit haar kerkelijke gemeente haar daarmee wil verrassen. Ik realiseer mij hoe toepasselijk deze psalm is voor onze tijd. Nu wij met z’n allen al bijna twee jaar op onszelf zijn aangewezen, veel thuis zijn, livestream kijken, op afstand van elkaar functioneren of elkaar via een onlineverbinding spreken, begrijp ik meer dan ooit het belang om ‘bij elkaar te wonen’. Dat ‘bij elkaar’ is niet zomaar iets. Toen ik na een periode van livestream in 2020 weer in de kerk kwam en mocht zingen, ervoer ik de diepe warmte van het bij elkaar zijn. Samen God groot maken, samen Hem eren. Dat staat in geen verhouding tot thuis op de bank, als ik dat al doe, meezingen of meebeleven. Elkaar zien van dichtbij, al is het op 1,5 meter, is onmisbaar belangrijk. Het maakt dat ik eigenlijk positief ben over het idee dat mensen terug zullen komen naar hun gemeente; of in ieder geval: naar een gemeente. Misschien is dat nu nog geen realiteit maar dat zal het wel worden: want het is goed, het is heerlijk om als broeders bijeen te wonen; bij elkaar te zijn en elkaar te ontmoeten, face-to-face bedoel ik dan dus.
Als olie en dauw
Samen zijn is als de heilige olie die volgens Gods eigen recept gebruikt wordt om Aäron te zalven. Het is de olie die over hem heen stroomt. De heilige zalfolie werd gebruikt om Aäron te heiligen voor zijn werk in de tabernakel, daar waar Gods heiligheid raakt aan ons menselijke bestaan – hemel en aarde komen bij elkaar. Samen zijn is, zo mag ik het volgens mij wel stellen, vergelijkbaar met Gods heilige aanwezigheid – de hemel raakt ons aardse bestaan. Als wij samen zijn, is Gods Geest erbij.
Samen zijn is volgens de psalm verder vergelijkbaar met de dauw die op de Hermon valt. Nu heb ik mij bij mijn bezoek in Israël laten vertellen dat die dauw alles te maken heeft met de levensader van Israël, het meer van Galilea en de Jordaan. Het water van Galilea is cruciaal voor de watervoorziening van heel Israël. Kortom, samen zijn geeft leven en bestaansrecht.
Hoe goed is het dan om bij elkaar te zijn? Los van de kracht en de impact van samen zingen en God prijzen, is het heilig en van levensbelang om elkaar lijfelijk te ontmoeten. Bij elkaar ben je in Gods heilige aanwezigheid en wordt het leven gevoed, meer dan in je uppie op de bank blijkbaar.
Onderweg
Mooi is het dat deze psalm een pelgrimslied is. Wat past beter bij christenen uit onze geloofsgemeenschap dan dat wij samen onderweg zijn? Onderweg zijn doet recht aan de continuïteit van Gods plan met deze wereld waar wij deel van uit maken. Wij zijn onderweg, achter onze Heer Jezus Christus aan, om Hem te volgen, om discipelen te maken en te dopen in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest en om elkaar te leren wat belangrijk is in leven met onze Heer (Mt. 28:19-20). Dat het onderweg ingewikkeld kan worden, is in onze tijd duidelijk genoeg. Psalm 133 maakt duidelijk dat bij elkaar veel beter is dan los van elkaar. Samen onderweg zijn kan lastig zijn, maar is vanwege Gods heilige aanwezigheid zeer de moeite waard. Wij hebben te leren dat niet onze overtuigingen (en tradities) maar Jezus’ offer en Zijn liefde bepalend zijn. Onze God geeft zijn zegen aan broers en zussen die bij elkaar zijn in de naam van Jezus Christus: leven voor altijd. Als mensen onderweg tegenover elkaar komen te staan, is de eerste stap daarom die van verootmoediging; jij of ik staan in zo’n situatie namelijk net zo goed tegenover als ‘de ander’. Bij elkaar zijn, is ook ‘bij elkaar blijven’: ‘opdat de wereld gelooft dat U Mij hebt gezonden’ (Joh. 17:21b).
Na corona?
Bagatelliseren van de veranderde situatie is niet nodig. Op dit moment hebben christenen en niet-christenen zichzelf hele nieuwe routines aangewend. Ik realiseer mij heel goed dat er veel is veranderd. Maar net zoals de lente er straks weer aankomt, de bloemen gaan bloeien en de zon gaat schijnen, zo verwacht ik (en zo hoop ik) dat ons gezamenlijke gemeenteleven een nieuwe fase in zal gaan als we corona enigszins achter ons kunnen laten. Het zal even wennen zijn om de zorgen over persoonlijk contact achter ons te laten. Dat komt hopelijk goed. Want het is gewoon te heerlijk om bij elkaar te zijn. Het is zijn in Gods heiligheid en het is van levensbelang voor ons en anderen.
Hans Ottens is bestuurslid van Unie-ABC.