De jeugdleiding in de spotlights
Geschreven door Gabriëlle Drost
Regelmatig schrijft onze jeugdwerkadviseur van Unie-ABC een blog over jeugd in de gemeente. Deze keer hebben we een jeugdwerker gevraagd uit onze intervisiegroep van lokale jeugdwerkers. Gabriëlle Drost is kerkelijk werker missie en jeugd in de CAMA Parousiagemeente in Woerden. Zij schrijft over het belang van het investeren in en waarderen van de jeugdleiders.
Ik zit hier nog heerlijk na te stuiteren van een super geweldige dag! Wat was dat gaaf! En het bijzondere aan deze dag was dat ik nu een keer niet allemaal stuiterende jongeren om me heen had, maar enthousiaste en toegewijde jeugdleiders. We hadden namelijk onze Jeugdleidersdag.
Ik ben kerkelijk werker missie en jeugd in de CAMA Parousia Woerden. In mijn beleving betekent dat niet alleen dat ik me bemoei met de jeugd, maar dat ik er ook een beetje zorg voor al die jeugdleiding. Jeugdleiders zijn mensen die zich inzetten voor de jongeren van de gemeente, naast hun baan en gezin. Om te zorgen dat zij zoveel mogelijk van hun tijd ook daadwerkelijk bezig zijn met de jongeren en niet alleen met allerlei randvoorwaarden, neem ik die randvoorwaarden op me. Ik zorg voor de roosters, leerlijnen, communicatie, etc. Maar ook is het mijn taak om verder te kijken dan dat, ik moet ook de vraag stellen: Wat hebben de jeugdleiders nodig om hun gaven en talenten optimaal in te kunnen zetten? En het antwoord? Daarvoor mag ík in de benen.
Vrijwillig maar niet vrijblijvend
Vanuit mijn professie als social worker heb ik veel met vrijwilligers gewerkt. Daarbij heb ik geleerd wat het inhoudt om met mensen te werken die niet elke maand een loonstrookje krijgen voor hun inzet (extrinsieke motivatie). Mensen die zich aanmelden om in hun vrije tijd zichzelf te vermoeien met verantwoordelijkheden, doen dit vanuit een intrinsieke motivatie. Nu stel ik het natuurlijk lekker schurend met de woorden ‘vermoeien’ en ‘verantwoordelijkheden’- Maar dat is wel hoe een taak, die je naast je werk en sociale leven doet, kan voelen. Het is misschien wel vrijwillig, maar zeker niet vrijblijvend. Het jeugdwerk vraagt wat van je, het kost je wat: soms ben je zo vermoeid van je werk, dat het een onmogelijke opgave is om toch nog een jeugdavond voor te bereiden. Of het afzeggen van weer een verjaardag, het in allerijl langs een Duitse supermarktketen fietsen voor de eerste levensbehoefte van de tieners (chips en cola)… Deze zaken doen we uit intrinsieke motivatie!
Intrinsieke motivatie draait kortweg om de vraag: Wat ontvangt iemand door het werk wat hij/ zij -onbetaald- doet? De redenen zijn velerlei en op de jeugdleidersdag mocht ik een kijkje in de harten nemen van mijn jeugdleiding! Verschillende antwoorden: ‘Ik heb zelf zo’n gave jeugdgroep gehad in mijn kerk, dat wil ik doorgeven.’ ‘Ik wil dat jongeren weten dat ze bij Jezus terecht kunnen in hun problemen.’ ‘Ik wil jongeren leren kennen.’ ‘We hebben zo’n gaaf team.’ Van zulke antwoorden wordt mijn hart blij! In deze voorbeelden komen passie en verantwoordelijkheid naar voren.
Gebed en bemoediging
Maar zoals alles, zit het ook niet altijd mee in het jeugdwerk en is ons energie niet het hele jaar op hetzelfde peil. Hoe behoud je die intrinsieke motivatie dan? Natuurlijk is het eerste antwoord bij alles in de kerk: gebed. Gebed en bemoediging zijn noodzakelijk voor de jeugdleiders van elke gemeente. Naast het geestelijk op de bres staan voor de jeugdleiding - zijn gebed en bemoediging ook om een andere reden belangrijk. Het betekent dat de jeugdleider wordt ‘gezien’. Hoe zien we, als kerken, onze jeugdleiders nog meer? Door te investeren in hen, in hun gaven, talenten en passie. Door hen elk jaar toe te rusten, hen te begeleiden op punten die niet direct vanzelf gaan. Zo nemen we hen én hun taak in Gods Koninkrijk serieus. Daarom heb ik mezelf als jongerenwerker als doel gesteld dat onze jeugdleiders elk jaar een beetje beter worden in hun taak. Ik wil hen helpen groeien zodat ze steeds meer verantwoordelijkheden aan kunnen binnen Gods Koninkrijk.
Toerusting en oefening
Dat begint natuurlijk met het kennen van de jeugdleiders en in gesprek blijven met hen, maar ook door mogelijkheden scheppen van toerusting en oefening. Niet alles hoeft in één keer goed, pas als we niet meer proberen, hebben we verloren. Ik denk altijd maar aan de tekst uit Spreuken: want de rechtvaardige valt zevenmaal, maar staat weer op. Het gaat er niet om hoe vaak we vallen, als we altijd maar minimaal net zo vaak opstaan.
Concreet kan dit op vele manieren, één daarvan is de jeugdleidersdag. Wat hebben we gedaan? Natuurlijk hebben we eerste instantie geleerd! Het thema ‘God als Masterchef’ gaf ons de ruimte om na te denken over welk gerecht we aan het maken zijn (doel jeugdwerk), maar ook welke ingrediënten we hierbij nodig hebben. Hiervoor waren Erik Smit en Wietske Noordzij van Raise Up ingevlogen. Naast dat we van hen geleerd hebben, hebben we ook van elkaar geleerd. Want iedereen neemt wat mee in het jeugdwerk. De een creativiteit, de ander oog voor details en al deze ingrediënten zijn nodig binnen het jeugdwerk. Uiteindelijk…, als je het een hele dag over eten hebt - daarvan krijg je behoorlijke trek! De dag hebben we dus afgesloten met een heerlijke maaltijd en borrelhapjes, een gezellige CAMA Pubquiz en een kampvuurtje! Het resultaat? Blije gezichten en veel zin in volgend jaar!
Gabriëlle Drost is kerkelijk werker missie en jeugd in de CAMA Parousia gemeente in Woerden