Hoe ging Jezus om met polariserende situaties? Een goed onderwerp voor mijzelf en de gemeenten die ik als regiocoördinator mag ondersteunen, vond ik.

Ik kwam bij Mattheus 12:22-32 uit. Daar drijft Jezus bij iemand, man of vrouw, een demon uit, waardoor deze persoon weer kan zien en spreken! Wat een vreugde. Tijd voor een dankdienst zou je zeggen. Maar de Farizeeërs zijn er blind voor en spreken polariserend over de situatie. Jezus wordt beticht demonische kracht te hebben. Hoe reageert Jezus?

• Hij spreekt over eenheid – een gezin, gemeente, koninkrijk dat tegen zichzelf verdeeld is kan niet standhouden. Een helder principe, dat vraagt om een principiële keuze tussen eigen wijsheid en gezamenlijkheid.
• Hij stelt vragen – hoe drijven jullie mensen/zonen dan geesten uit? Een goede feitelijke vraag die uitnodigt tot zelfreflectie. Open nadenken en zaken op een rijtje zetten. Samen in gesprek, elkaar genade gevend voor elkaars blinde vlekken.
• Hij wijst op het hoopvol nieuw perspectief - het Koninkrijk is nabij gekomen, te merken in de genezing. Gods werkelijkheid zet veel in een ander Licht.
• Hij wijst op grenzen van aanvallende polarisatie – je kunt te ver gaan, met schadelijke effecten voor jezelf. Wat opvallend dat Jezus de grens niet bij zichzelf stelt: ‘als je mij belastert is er vergeving’’, maar bij wie God is: ‘God(s Geest) is heilig en goed'.

Opnieuw was ik onder de indruk van Jezus. Hij daagt me uit mezelf niet angstig te gaan verdedigen, maar vanuit Gods perspectief en Geest te reageren.