Eén keer heb ik ‘The passion of the Christ’ gezien, de veelbesproken film van Mel Gibson over de laatste twaalf uur voor Jezus’ sterven. Wat me het meest is bijgebleven zijn de gruwelijk in beeld gebrachte scenes van de geseling. Er was veel kritiek op – moet dat nou zo?! – maar ik denk er vaak aan als we in de gemeente het Heilig Avondmaal vieren en ook op Goede Vrijdag.

Dat doe ik bewust, want ik vind het belangrijk om echt stil te staan bij het offer dat Jezus bracht en niet te snel door te zappen naar de blijdschap van de opstanding. Zo van: eind goed, al goed. Jezus was immers niet alleen God die zegevierde in de grote geestelijke strijd, Hij was ook een mens van vlees en bloed, met een menselijk lichaam precies zoals dat van ons, die urenlang door het verschrikkelijke lijden van de marteling van geseling en kruising heen ging. Vrijwillig. Ook dát had Hij voor ons over. Ook dát hebben onze zonden, mijn zonden over Hem gebracht.

Verraden, verloochend, verlaten

Twee weken geleden gingen we als Unie-ABC-medewerkers naar een uitvoering van The Passion, de lijdensgeschiedenis op muziek gezet door de Engelse zanger Adrian Snell. Het werd op indrukwekkende wijze vertolkt door een orkest, een groot koor en Adrian Snell zelf en het was mooi en bijzonder om samen zo intens bij het lijden en sterven van Jezus stil te staan.

Velen van mijn generatie kennen The Passion: het is in de jaren tachtig en negentig veel opgevoerd in Nederland. Zelf ken ik het ook uit die tijd: in 1992 was ik samen met mijn zus bij een uitvoering in Barneveld, vlak voordat we op Pasen werden gedoopt, en het is me altijd bijgebleven. De cd draai ik elk jaar rond Pasen. Net als de film heeft ook deze uitvoering blijvende beelden bij mij opgeroepen waardoor ik de Bijbelse geschiedenis met nog meer diepgang ervaar. Adrian Snell staat niet zozeer stil bij de lichamelijke pijn van Jezus, maar geeft woorden en muziek aan de mentale strijd: verraden, verloochend, verlaten door zijn vrienden, angstig voor de pijn en het sterven, maar ook de liefdevolle zorg die Hij nog vanaf het kruis betoont aan Johannes en Maria, en vooral zijn overgave aan zijn Vader in de tuin van Getsemane. Juist de diepte van alle gevoelens die daarbij hebben moeten spelen, gaan je door merg en been. Het was niet makkelijk!

Gethsemane

The night is cold and quiet, my Lord
O let this cup pass from my lips
For I am so afraid.

Father, help me now I pray
Save me from this trial I have to go through
Father, I have no one but you
Save me from the pain I have to bear.

The night is cold and quiet my Lord
O let this cup pass from my lips
For I am so afraid.

The nails are sharp and cruel my Lord
O save me from a cross of wood
For I am so afraid.

O God, the time is very near
I’m going to be betrayed by a man I trusted
I cannot die upon a cross
Though not my will but yours, O God my Father.

The nails are sharp and cruel, my Lord
But take me to the cross of wood
It is the only way.

Grotere en diepere blijdschap

Vandaag is het Goede Vrijdag, een dag om stil te staan bij het offer dat Jezus voor ons heeft gebracht. Ik denk dat de dankbaarheid, de blijdschap en het feest van Paaszondag alleen maar groter en dieper is, als je óók probeert je de zwarte diepte van het lijden en sterven van Jezus voor te stellen. Te beseffen wat we Hem als mensheid hebben aangedaan, en dat af te zetten tegenover de ongelooflijke liefde: dat Jezus desondanks wilde sterven voor ons, zondaars. En dan kunnen we met tranen in de ogen met Maria Magdalena meejuichen: 'Jesus is alive, Jesus is alive, Jesus is alive!' Geen Pasen zonder Goede Vrijdag. Heel gezegende dagen toegewenst!

Gerdien Karssen is communicatiemedewerker bij Unie-ABC

• Hier is de hele opvoering van Adrian Snell's The Passion terug te bekijken, een opname uit 2024