Tien tulpjes. Nog net niet in mijn gezicht geduwd. De ouderwetse bel rinkelt nog na, naast onze mooie jaren-dertig-voordeur. En zo rinkelen mijn gedachten ook nog na, wanneer de schenker alweer net zo snel verdwenen is als dat die verscheen. Érgens had dit gemeentelid goed opgepikt dat we afgelopen maand al twaalf en half jaar heel gelukkig waren getrouwd. Dat vroeg om felicitaties. En daar waren die tien tulpjes het teken van.
Het mooie van deze bloemen is dat ze de belofte van ten minste zeven dagen vers-garantie met zich meebrachten. Dus ten minste zeven dagen lang kijk ik nu niet alleen naar die tulpjes, maar neem ik ook de gedachte mee: dit gemeentelid geeft blijkbaar ook om ons huwelijk. Natuurlijk zitten wij heus niet te wachten op tien keer tien van die tulpjes bij elk huwelijksjubileum. Maar wat is het dat ik wél durf te verwachten van de gemeente of van mijn werkgever (de raad), als het gaat om mijn huwelijk of gezin? Is dat niet juist met dit ‘werk,’ deze roeping, van extra groot belang? In die kleine tien jaar dat ik voorganger ben heb ik helaas genoeg collega’s zien afdruipen, met veel dankbaarheid dat hun gezinsleven een stuk minder onder druk is komen te staan.
Als ik collega-voorgangers spreek dan hebben ze vaak al mazzel áls ze al een jaar-gesprek hebben met hun ‘werkgever.’ En áls ze dié mazzel hebben, dat is het wel een extra speciale mazzel als dan ook nog eens vervolgens oprecht en liefdevol betrokken de vraag wordt gesteld: ‘Wat doet deze bediening met jullie huwelijk?’ of ‘Hoe kunnen we als raad en als gemeente jullie huwelijk tot zegen zijn?’ Dat zijn wel de zeer zeldzame krenten in de pap, als ik om me heen vraag bij collega’s.
Wie nu nog rode oortjes heeft van de titel boven deze blog en zich afvraagt wanneer we het nu dan (eindelijk) over ‘porno en de pastorie’ gaan hebben, die komt misschien wat bedrogen uit. Het was niet zozeer bedoeld als een onthulling van een volgend schandaal binnen de christelijke scène. God verhoede – en dat doet Hij. De titel is juist gekozen als aansporing om die schandalen met elkaar te voorkomen. En om te werken aan een heilzaam, open en geestelijk klimaat om álles wat nodig is bespreekbaar te maken, in het Licht te brengen. Veilig – én heilig – kerk-zijn. Want de pastor in zijn pastorie zou gezien de cijfers nog al eens wakker mogen liggen van dit thema: porno.
Genoeg jongeren geven aan tijdens hun doopgesprek er klaar mee te zijn, die worsteling met porno, merk ik. En niet alleen de jongere dopelingen. Hoe begeleid je ze hierin? Veel pastorale huwelijks-gesprekken getuigen van de vernietigende werking van porno. En als we van de ‘interne kerk-problemen’ uitzoomen naar buiten, dan móet het toch iets van een heilige onrust geven in ons wedergeboren hart dat (voornamelijk) vrouwen, maar ook kinderen worden verhandeld, misbruikt en uitgebuit? Heeft Jezus daar niets over te zeggen? Hoe gaan we het gesprek daarover aan in de gemeente? Hoe doorbreek je het taboe? En: wat doet dit thema met de pastor zelf?
Vragen te over. Je zou er een studiedag over kunnen houden. En gelukkig is die er dan ook, gedragen door Unie-ABC, in samenwerking met de Theologische Universiteit Utrecht, IJM en Tot Heil des Volks. De studiedag staat open voor ieder betrokken gemeentelid, maar oudsten en voorgangers zullen zich vast extra toegerust weten. En zijn we er klaar mee als de studiedag voorbij is? Vast niet. Maar net als bij het ontvangen van die tien tulpjes rinkelen de bellen en gedachten vast nog langer na. Dus aanmelden maar!
Maurits Luth is regio-coördinator Noord bij Unie-ABC, predikant van de baptistengemeente Kampen, pionier bij de baptistengemeenten Dronten i.o. en IJsselmuiden i.o. en buitenpromovendus aan de Vrije Universiteit.
