Skip to main content

Migratie is een grote kans voor het koninkrijk van God

Migratie, het is een onderwerp dat vaak gepaard gaat met zorgen en verdeeldheid. We horen verhalen over overvolle opvangcentra, problemen met integratie en politieke spanningen. Toch vergeten we soms dat er een diepere, geestelijke dimensie aan dit fenomeen zit, eentje die vol mogelijkheden zit voor het koninkrijk van God.

Landen als Afghanistan, Syrië, Iran en Eritrea worden vaak beschreven als “gesloten landen”—landen waar het christelijke geloof nauwelijks voet aan de grond krijgt en waar het verspreiden van het evangelie verboden is. De grenzen van deze landen blijven potdicht voor zendelingen, en velen riskeren hun leven als ze proberen hun geloof openlijk te belijden. Maar wat gebeurt er als de mensen uit deze landen onze buurmannen en buurvrouwen worden? Als hun kinderen naar dezelfde school gaan als de onze? Als ze in de supermarkt staan naast ons in de rij?

Een goddelijke kans

We zouden kunnen denken dat migratie vooral een uitdaging is, maar wat als we het zien als een goddelijke kans? Een kans die we met beide handen mogen aangrijpen? Jezus gaf zijn volgelingen de opdracht om “alle volken tot discipelen te maken” (Mattheüs 28:19). We denken vaak dat dit betekent dat we naar verre landen moeten trekken, maar wat als die volken nu juist naar ons toe zijn gekomen?

In onze wijk wonen inmiddels mensen uit landen die we wellicht zelf nooit zouden bezoeken, laat staan dat we daar het evangelie zouden kunnen verkondigen. Deze mannen en vrouwen komen vaak uit contexten waarin het christelijk geloof onbekend, verboden of vervolgd is. Ze zijn opgegroeid met andere religies, andere wereldbeelden en een diepe culturele verbondenheid met hun geboorteland. Als ze hier, in een veilige omgeving, met het evangelie in aanraking komen en tot geloof komen, krijgen ze de unieke mogelijkheid om zelf getuigen te worden onder hun eigen volks- en cultuurgenoten. Ze begrijpen de taal, de tradities, de gevoeligheden en de barrières veel beter dan wij ooit zouden kunnen.

blog Jan

De sleutel tot geestelijke vernieuwing

Wie kan een Iraniër beter bereiken met het evangelie dan een andere Iraniër die zelf de levensveranderende kracht van Christus heeft ervaren? Wie kan beter getuigen tegenover een Somaliër dan iemand die dezelfde taal spreekt en weet wat het is om te leven onder islamitische wetgeving? Het wonderlijke is dat juist deze mensen, die door hun migratie vaak een moeilijke en onzekere weg bewandelen, de sleutel kunnen zijn tot de geestelijke vernieuwing van hun eigen volk.

Migratie mag dan wereldwijd een bron van spanning zijn, maar in het licht van Gods plan biedt het ons een ongekende kans om volken te bereiken die voorheen onbereikbaar leken. Wat als we deze kans omarmen, niet met angst of terughoudendheid, maar met hoop en geloof? De vraag is alleen: gaan we deze kans benutten?

Het is tijd om migratie te zien voor wat het is: een goddelijke gelegenheid om het goede nieuws van Jezus te delen met mensen uit gesloten landen, die op hun beurt veel beter in staat zullen zijn om hun volksgenoten te bereiken. Laten we niet langer stil blijven, maar met liefde en overtuiging handelen in het besef dat we deel uitmaken van iets groters dan onszelf.

*Ik heb bewust de bredere term migratie gebruikt. Hieronder vallen onder andere: seizoensarbeiders, arbeidsmigranten, studenten en asielzoekers.

Jan Wolsheimer is directeur van CAMA Zending, een zusterorganisatie van Unie-ABC. 

De mens

Wanneer koning David op een zeker moment in een stikdonkere nacht omhoog kijkt en daar aan die prachtige zwarte hemel ontelbare sterren ziet staan, lichtjaren van hem verwijderd, die er lang voor hem stonden en lang na hem nog steeds zullen staan, dan beseft hij hoe klein en nietig en tijdelijk hij is. Sterfelijk. Wat is dan de sterveling dat U aan hem denkt, het mensenkind dat U naar hem omziet. U bent God, die met uw vingers al die sterren daar fijngevoelig hebt neergezet. Niet met uw grote hand of met uw sterke arm, nee, fijngevoelig en met speels gemak, althans zo lijkt het, heeft U iedere ster op de juiste plek neergehangen. En daar hangen ze iedere nacht weer, hoe het hier op aarde ook gaat.

Koning David kende zijn plek. Hij die zijn tienduizenden had verslagen, inclusief de reus Goliath, en die werd toegezongen door velen, wist dat hij vergeleken bij God niet veel voorstelde. En toch, staat er dan (in Psalm 8), dat God ons bijna goddelijk heeft gemaakt en met heerlijkheid en luister heeft gekroond. En dat geldt voor iéder mens. Gisteravond was ik op bezoek bij een ouder echtpaar dat heel hun leven al op zoek is naar een plek waar hun gehandicapte dochter kan wonen. Een thuis voor haar, waar ze te eten en te drinken krijgt en gewassen wordt en veilig kan gaan slapen. Een halfjaar gelden hadden ze goede hoop het eindelijk gevonden te hebben, maar nu dreigt uitzetting omdat hun dochter volgens de leiding toch niet in het huis (de zorginstelling) past.

Vluchteling

Een paar weken gelden was het bij Beste Zangers de avond van Claude, die van het nummer "Ladadadadadada". Op zijn negende gevlucht uit Congo en nu met 21 jaar de jongste deelnemer aan het programma ooit. Programmaleider Jan Smit vroeg hem hoe zijn tijd in het asielzoekerscentrum was geweest waarop iedereen zich schrap zette om vervolgens van verbazing bijna van hun stoel te vallen toen ze hoorden dat hij er zo’n leuke tijd had gehad. Dat hadden ze niet verwacht, maar wat was het een verademing om te horen. En wat had hij als vluchteling en christen veel te vertellen. Net als de dochter van dat oudere echtpaar waar ik op bezoek was, ook al kan ze zelf niet praten. Maar dan moet je het wel willen horen.

Museum of Humanity

Museum of Humanity

Iéder mens is door God met heerlijkheid en luister gekroond. Om dat te zien gaan we als regio Noordwest deze week naar het Museum of Humanity om onze regioavond te houden. Om te luisteren naar de droom die heeft geleid tot de oprichting van het museum en om met eigen ogen de kroon op Gods schepping te zien, in de foto’s die er hangen en in elkaar. Opdat we zullen horen en ons zullen verbazen over Gods werk en het David kunnen nazeggen: "Heer, onze Heer, hoe machtig is uw naam op heel de aarde".

 

Paul Wiersma is regio-coördinator voor Unie-ABC. 

Ervaringen van een missiereis

“In juli gingen we met een groep jongeren op Missiereis naar Italië. Een hele toffe ervaring waar ik graag wat over deel.”

“Voor we richting Italië vertrokken hebben we elkaar een paar keer gezien als groep. Deze avonden stonden in het teken van training door CAMA Zending, met elkaar eten en kennis maken. We hadden goede gesprekken, dachten met elkaar na over geloven en de missie van onze reis. Achteraf zie ik dat deze avonden heel waardevol waren en een mooie basis hebben gelegd voor onze reis.

Vol programma
In Italië wachtte ons een vol programma. Op zondag bezochten we de lokale gemeente. Met elkaar hebben we daar gebeden, gezongen en nagedacht over wat het betekent het lichaam van Christus te zijn. Als groep mochten we ook 2 nummers zingen tijdens de dienst. Prachtig om met elkaar God groot te maken en bijzonder om te zien hoe God werkt in deze gemeente.

Door de week heen hebben we veel verschillende dingen gedaan. We hielpen bij een zomerkamp voor kinderen zonder enige christelijke achtergrond. Hier leren ze over de Bijbel en hebben gezelligheid met elkaar. Verder hielpen we mee in een vluchtelingencentrum, hadden we een sportochtend met een groep vluchtelingen en reikten we uit naar vluchtelingen in de straten van Milaan. Ook hebben we nauw opgetrokken met 2 Italiaanse kerken en met name ook met de jongeren van deze kerken.

Bijzondere momenten
Er zijn een aantal momenten die mij erg zijn bijgebleven. Allereerst denk ik aan de bergwandeling die we als groep hebben gemaakt. We hebben deze dag met elkaar nagedacht over thema’s als Gods plan met je leven, je gaven en talenten en het in praktijk brengen van je geloof. Hier kwamen mooie en bijzondere gesprekken uit voort. Soms liepen we in stilte om voor elkaar te bidden. Aan het einde van de wandeling kwamen we op een punt waar 3 kruizen op de berg stonden. Ieder voor zich dacht na over wat hij of zij aan de voet van het kruis wilde brengen. Een indrukwekkend en emotioneel moment voor ons als groep. We mochten hier met en voor elkaar bidden. ‘s avonds hadden we een gebedsavond met de lokale kerk die fantastisch aansloot op deze dag.

Als ik terugdenk aan de reis waren er ontzettend veel mooie en bijzondere momenten waarin we Gods aanwezigheid mochten ervaren. Het bracht ons als groep dicht bij elkaar. Ik had geen enkel moment en geen enkel onderdeel van de reis willen missen. Op missiereis gaan met andere jongeren is verbindend en verdiepend voor mijn persoonlijk geloof. God werkt op oneindig veel plekken en op veel verschillende manieren. In Italië heb ik een stukje van Zijn werk mogen zien en dat was ontzettend waardevol.

Al met al was dit een bijzondere en gezegende reis met prachtige mensen en ontmoetingen. God was er elke dag bij en met elkaar mochten we Hem groot maken en groeien in ons geloof. Een ervaring om niet snel te vergeten!”

Deelneemster CAMA ENVISION Missiereis Italië zomer 2024

CAMA ENVISION biedt missiereizen voor groepen en individuele jongeren.
Kijk op www.camazending.nl/envision voor meer informatie.

Meesnoepen van ons Seminarium

Wat zijn we als geloofsgemeenschap toch rijk met ons Seminarium. Als medewerker van Unie-ABC zie ik vanaf de zijlijn de studenten komen en gaan, ben ik tijdens hun lesdagen bij ons in het Baptist House getuige van de goede, persoonlijke sfeer die er onder hen onstaat, en lees ik de enthousiaste reacties die de studenten achterlaten als ze weer verder trekken. En nu, nu er een jaarlijkse tweedaagse Summerschool is, kan ik er als 'gewone gelovige' ook zelf van meesnoepen! En dat heb ik onlangs gedaan.

Lees verder

De Joodse gemeenschap tot zegen

Groep baptistenvoorgangers knapt Joodse begraafplaats op. 

Israël. Alleen de naam ‘Israël’ zal al hele verschillende gevoelens oproepen. Sinds het gros van niet-Joden claimen dat hún God de God van Israël is en hún Redder de Messias van Israël is het al zoeken geweest: maar hoe verhouden wij ons nu dan tot elkaar? Als Jood en niet-Jood, als Jood en christen? In feite is dat de vraag die in veel van het Nieuwe Testament een antwoord krijgt.

Na 7 oktober 2023, min of meer een jaar geleden, ontvangt de vraag naar die onderlinge verhoudingen en de inmiddels gevonden antwoorden opnieuw onze aandacht. Terwijl de politiek en de samenleving meepraat en vaak ook schreeuwt, levert het ook binnen de kerk de nodige vragen op. Grote woorden, stevige stellingen, duidelijke kampen. Ook predikanten-groepjes kunnen zich theologisch goed stukbijten in Abraham, landbeloftes, uitverkiezing en ook eindtijdverwachtingen. Het gesprek daarover vliegt maar zo alle kanten op, getuig ik uit ervaring. Ik zit zelf namelijk bij een groepje baptistenpredikanten... Met de slotsom van dat soort discussies? Wat zijn we dankbaar voor Gods trouw aan het Joodse volk. Wat hébben we wel niet allemaal ontvangen ‘uit de Joden’! Maar ook: wat begrijpen we veel nog niet... En misschien snappen we nog wel het minste als het gaat over wat we nu moeten en kunnen dóen. Bidden, ja! Maar verder? Nog iets?

Nou, dat groepje vond een weg. De weg naar Borger. Naar de Joodse begraafplaats. Waar – om de helaas bekende antisemitische redenen – de zeer kleine Joodse gemeenschap in Drenthe zelf geen goede zorg meer voor kan dragen. Maar wie er met respect het hek opent, die snapt direct dat het wel een plek is die zorg verdient en ook kon gebruiken. Zo ontmoette in Borger het verlangen naar verbondenheid van een groepje baptistenpredikanten de nood van een groepje nazaten van een bijzonder volk. Van Gods volk, dat zich tot een bepaalde dag altijd veilig wist in Nederland om hun geloof in de God van Abraham, Isaak en Jakob te belijden. Schone stenen, hersteld hekwerk en veel weggebrachte takken en bladeren bleven na een goede dag werken - in plaats van praten - achter als een stille getuige van het verlangen dat ook dát belijden nog lang en voluit zal mogen blijven klinken in dit land.

Maurits 1Maurits 2Maurits 3

Oo-seeh sjaloom biemroomaav,
Hoe ja-aaseh sjaloom aleinoe,
ve al kol Jisrael.
Ve-iemroe: amen.

Moge Hij die vrede maakt in de hoogten
vrede maken voor ons en voor heel Israël.
En wij zeggen: amen.

Maurits 4

Maurits Luth is regio-coördinator Noord bij Unie-ABC, predikant van de baptistengemeente Kampen, pionier bij de baptistengemeenten Dronten i.o. en IJsselmuiden i.o. en buitenpromovendus aan de Vrije Universiteit.